به گزارش تابناک اردبیل، اخیراً در شبکه های اجتماعی تصاویری منتشر شده که نشان می‌دهد به همت شورای اسلامی و دهیاری روستای "کورعباسلو" از روستاهای هدف گردشگری استان اردبیل( سرزمین مردمان غیور از عشایر شاهسون) در شهرستان "نیر" تابلو معابر به نام اصیل و محلی آن و به زبان "ترکی" نصب شده است.
این اقدام ارزشمند و هویت بخش چه بسا می تواند برای مسافرانی که این منطقه را برای گردش انتخاب می کنند، جالب و در عین حال الهام بخش باشد.
ناگفته پیداست که "اسامی" و "نام"ها از عناصر اصلی هویت‌بخش بحساب آمده و چه بسا می تواند مقوم یک ملت باشد و لذاست که حفظ و احیای فرهنگ اصیل و بومی نه تنها منافاتی با همبستگی و وحدت ملی ندارد بلکه می تواند به قوام و دوام آن بینجامد.
متاسفانه امروزه برخی افراطیون، مترصد این هستند که این قبیل اقدامات را با برچسب های "پان ترکی" و از این دست حربه های ناصواب در نطفه خفه کرده و بانیان و متولیان آن را بعضاً تکفیر کنند اما امید که مسئولین امر با صعه صدر و درک مسئولیت های خود اجازه میدان داری به این قبیل افراد ندهند و اجازه دهند تا هویت اصیل اقوام، عشایر و مناطق بومی که قطعاً در جذب گردشگران و توریست‌ها تاثیر بسزایی خواهد داشت و می تواند الگوساز باشد، احیاء، تقویت و برجسته شود.
روستای کورعباسلو که در محل به "کوراباز" مشهور است در دامنه قلعه باستانی بوینی یوغون در دهستان یورتچی غربی و بخش مرکزی شهرستان نیر واقع شده و با مرکز شهرستان (شهر نیر) 12 کیلومتر فاصله دارد.
حفاری های باستان شناسی اخیر و کشف آثار تاریخی در قلعه باستانی بوینی یوغون حاکی از قدمت 4500 ساله این منطقه است ولی بواسطه تحولات زمین شناسی و حوادث طبیعی در خود روستا بنایی از دوره های پیشین به جای نمانده است.
قلعه و منطقه باستانی "بوینی یوغون" در روستای کورعباسلو واقع شده است. این قلعه که قطعاً یکی از مهم ترین دژهای آذربایجان در دوران تاریخی و صدر اسلام و حتی بعد از آن بوده است در حال حاضر یکی از مهم ترین سایت های باستانی ایران محسوب می شود و نشانه هایی از تمدن از چهار هزار و پانصد سال پیش از دوران مفرغ تا عصر اشکانی و دوران اسلامی در آن یافت شده است. البته اینها محصول اکتشافات در زمین های پای قلعه است.
قلعه بوینی یوغون(گردن ستبر) روی قطعات عظیم سنگ واقع شده و دیواره های سنگی ای که ارتفاعی حدود ۳۰۰ متر دارند قلعه را از دو جناح غیرقابل نفوذ کرده اند. جناح های قابل نفوذ نیز با دیوارهای از سنگ و ساروج به شکل غیرقابل نفوذ درآمده بوده اند که بدلیل حوادث طبیعی و انسانی ، جنگ و ... اکنون از آن دیوارها جز نشانه هایی، چیزی باقی نمانده است. عمده مصالح به کار رفته در این دژ سنگ و ساروج است. ملاط ساروج به خوبی قابلیت خود را در طول تاریخ به عنوان چسباننده سنگها نشان داده است. البته برای فضاهای داخل قلعه از مصالحی چون آجر و خشت نیزاستفاده شده است.
از دیگر آثار واقع در این منطقه می‌توان به آسیاب سنگی اشاره کرد که در دل تخته سنگ‌های عظیم بوینی یوغون قرار دارد. بقایای این بنای سنگی در جبهه جنوب غربی قلعه پیداست وضعیت ظاهری آن بیانگراین است که این بنا جزئی از تاسیسات دفاعی و ارتباطی قلعه بوده و احتمالاً کنترل ورود و خروج قلعه از این مکان صورت می گرفته است.
انتهای پیام