اطمینان دارم که حال همه از شنیدن خبر خودکشی آن جوان اردبیل و دیدن تصویر آن حادثه ی دلخراش ،دگرگون است.نفرین براین تکنولوژی سلفی بگیر که در باغ دیگران لاله می رویاند و در شوره زار ما خس ! مرتبا خبر شکوفایی و زندگی و پیشرفت دیگران را ثبت می کند و بدبختی ما را !
هیچ فضیلتی در انعکاس و دانلود آن نمی بینم. آخر در تکثیر تصویر بدبختی، چه فضیلتی ؟!
اما هر چه با خود می اندیشم ،می بینم که صرفنظر از هر باوری ،هیچ مشکل لاینحل و طاقت فرسایی کار آن جوان نوزده ساله ی نا امید از زندگی را توجیه نمی کند .
شما همین دوخبر دیروز در گذشت آن فیزیکدان معلول و ویلچر نشین جهان " استیون هاوکینگ " و آن جوان را در کنار هم قرار دهید و لحظه ای آنچه را که خدا به این داده و از او ستانده بود را در نظر آورید و آنوقت قضاوت کنید که چگونه جوانی در عنفوان زندگی خود بر زندگی شوریده و ندانسته است که زخم بر آن قامت رعنا و رخ زیبا کافریست؟ اما آن معلول زمینگیر، "هاوکینگ" اندیشیده و دانسته و گفته است که
"اگر سخت بگیرید زندگی تلخ می شود.در 21 سالگی به من گفتند همه چیز تمام شده است ،از آن روز،هر لحظه ی زندگی برایم موهبتی بزرگ و لذتبخش است"
چه خوش گفت حافظ خوش کلام ما که بر
آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع
سخت می‌گردد جهان بر مردمان سخت‌کوش.
وانگهی مگر نه اینکه ما آفریده شده ایم تا باری که آسمان نتوانست کشد، به دوش کشیم .مگر موجودی که
" لقد کرمنا بنی ادم و حملناهم فی البر و البحر و رزقناهم من الطیبات وفضلناهم علی کثیر ممن خلقنا تفضیلا "
در وصف او آمده است ،دست به چنین کار ناپسند خلاف عرف و شرع و آیین و زندگی می زند ؟!
خداوند به پدر و مادر داغدار و مصیبت زده و بلا کشیده اش صبر جمیل عنایت فرماید که
گر بوَد در ماتمی صد نوحه گر ،
آه صاحب درد را باشد اثر.
گر بوَد در حلقه‌ای صد غمزده.
حلقه را باشد نگین، ماتمزده.
مالک رضایی